Tadeusz postanowił wziąć udział w nabożeństwie. Arcybiskup stał u stóp ołtarza. Pierwszy rząd zajmowała generalicja, trochę daje siedział Aktor i Śpiewaczka, o której plotkowano, że w czasie wielkiego głodu w obozie w Dachau, sprzedawała swoje ciało, by zdobyć żywność. Obecnie prawdopodobnie miała romans z Aktorem, ale podobała się również porucznikowi armii amerykańskiej wpatrującemu się w jej uda. Za krzesłami oficerów zbił się tłum, a nieopodal stał Batalion. Redaktor szepnął Tadeuszowi, by po mszy przyszedł do niego na gulasz, a przy okazji oddał pożyczoną lekturę „Sowizdrzała".

W pewnej odległości od zebranych rozkładał się transport Żydów wysiadających z amerykańskich ciężarówek. Dziedziniec zatarasowano bagażami. Część mężczyzn poszła oglądać budynek i pomieszczenia, gdzie przyjezdni mieli się rozlokować. Narrator spostrzegł młodą, urodziwą dziewczynę, a obok niej znajomego Profesora, który ostentacyjnie adorował i podrywał pannę. Tadkowi dziewczyna bardzo się spodobała, zapał pożądaniem. Bohater rozmawiał chwilę z dawnym kolegą (Profesorem). Okazało się, że transport jechał z Pilzna i po przekroczeniu zielonej granicy zatrzymali się w poesemańskich koszarach. Niebawem mieli ruszać dalej. Żydówka miała na imię Nina i mieszkała w tym samym getcie co Profesor - sąsiadowali ze sobą. Kiedy zaczynała się wojna, ona była jeszcze dzieckiem. Profesor pamiętał, jak kupował jej ciastka. Po kilku latach Nina stała się dojrzałą kobietą.