Terminologia obozowa w Opowiadaniach Tadeusza Borowskiego
Opracowanie Opowiadań Tadeusza Borowskiego: terminologia obozowa.
Tadeusz Borowski w „Opowiadaniach" posługuje się słownictwem zaczerpniętym z „języka obozowego", który powstał w wyniku kumulowania się nazw i terminów obcojęzycznych z racji współistnienia i „mieszania się" grup językowych. Jest to forma kodu (języka specjalnego ze względu na odrębność środowiskową), zrozumiała dla danej grupy, w tym przypadku więźniów obozu koncentracyjnego Auschwitz.
Oto przykłady niektórych terminów wraz ze znaczeniami:
Apel - codzienne liczenie stanu obozu; na apelu musieli stawić się wszyscy więźniowie; apele odbywały się niezależnie od warunków pogodowych, często długo trwały, były wyczerpujące i uciążliwe;
Blok - barak obozowy; w blokach mieszkali więźniowie, niektóre baraki były budowane przez nich samych; w Birkenau były to głównie drewniane budynki (baraki);
Blokowy - rolę blokowego pełnił więzień, był on przełożonym bloku, dbał o porządek i stan liczebny więźniów, nadzorował wydawanie jedzenia i paczek, mógł również wymierzać kary cielesne;
Buksa - inaczej prycza, drewniana, piętrowa konstrukcja służąca do spania;
Buda - pomieszczenie dla blokowego, z przodu budynku, niekiedy gustownie wyposażone;
Efekty - skład prywatnych rzeczy więźniów, również odcinek obozu, gdzie lokowano mienie ludzi z transportu;
Esman - skrót od Esesman, żołnierz sprawujący kontrolę na więźniami oraz ich przełożonymi;
Zobacz także
- Wojna jako doświadczenie historyczne i źródło problematyki moralnej - konspekt.
- U nas w Auschwitzu… - streszczenie
- Opowiadanie jako gatunek epicki, geneza „Opowiadań” Borowskiego i ich znaczenie
- Motyw Żydów i Holocaustu w Opowiadaniach Borowskiego
- Biografia Tadeusza Borowskiego, elementy autobiograficzne w „Opowiadaniach”